10Shares

Hier en daar merk ik toch wel wat verwondering.... die ouwe op Strava?.
Ik hoop wel dat er wat begrip is voor het feit dat ik nog wel het oudste model daarvan gebruik, namelijk de versie min 2.0, de zgn. BIC versie. (voor wie het echt niet weet, vraag het je opa of oma).

Beleving

Vandaag heb ik er weer wat bijgeschreven. Ja, ook wat cijfertjes. Maar in die ouwe modellen werd niet alleen gekeken hoe hard, hoe hoog, hoe gemiddeld, of hoeveel sneller dan de anderen.
Nee daar was ook ruimte voor wat andere zaken die heel vroeger bij het fietsen ook enigszins belangrijk waren. Daarom naast de afstand van 145 km en het gemiddelde van 25 p/u ook iets over de tocht zelf. Zoals wel meer gebeurt, was het doel een bezoekje aan de in Utrecht wonende dochter en kleinkinderen. Ik had de route weer wat veranderd. Deze keer van de start in Halsteren naar de Moerdijkbrug, dan onderlangs Dordrecht richting Sliedrecht en verder richting Wijngaarden en Bleskensgraaf. Van daar uit via Vuilendam naar Groot Ammers. Bij Schoonhoven pontje over en verder naar Cabouw, richting Polsbroekerdam, Benschop en zo via Montfoort en de Meern naar Utrecht.
Belangrijk? Nou nee, maar waar het om gaat is hoe zo’n tocht beleefd wordt. Ook zonder kaart kom je, met af en toe wat vragen, makkelijk in Utrecht. Maar eigenlijk moet je dan niet vragen wat de kortste of snelste, maar wat de mooiste route is. Want dan ineens blijkt dat snelheid of gemiddelde niet meer belangrijk zijn. Wat een prachtige bijna verkeersvrije weggetjes.
Met oude bomen omzoomd, bijna constant slingerend langs de mooiste wateren.
De soms statige boerderijen, de rietgedekte huizen, de vele prachtige, sfeervolle plekjes waar je soms van droomt om daar ooit te mogen wonen.
Nee, dat zie je in de nieuwste Strava echt niet terug.

Koffie met Appeltaart

En wat is er tegen om af en toe even te stoppen? Even iets te vragen over de route of een mooie stop plek?
Dat dat trouwens niet altijd de afloop heeft die je bedacht had, bleek mij wel in Bleskensgraaf. Is hier ergens een gelegenheid voor een kopje koffie en een stukje appeltaart?
Het leek me een gewone vraag aan die mij tegemoet fietsende dame.
Nee, dat was in het dorp niet mogelijk, maar een kopje koffie was voor haar geen probleem. Alleen geen appeltaart, maar ze had wel heerlijke zelfgebakken spritsen, dus…
Nee, echt waar, ik haakte niet af op het feit dat ze toch zeker wel een wereldoorlog of twee had meegemaakt. Ook het feit dat ze in de bij dat nogal als fijn gelovig bekend staande dorp behorende kleding was gestoken, je weet wel- hoog gesloten en laag bij de grond- deed mij niet afhaken.
Maar die spritsten…
De koffie en appeltaart een dorpje verderop smaakten even later weer zoals je mag verwachten.

Losse Contacten

Ik ben er wel van, van die losse contacten, en probeer ze op zo’n tocht altijd wel even te hebben. Maar waar zet je ze tegenwoordig op de Strava weg? En waar zet je de dingetjes waar je met een amusante glimlach aan terug kan denken, zoals die pontjesbaas bij Schoonhoven die stijf van de stress met rood aangelopen gezicht begon met het innen van 65 cent van elk van de ongeveer 40 buitenlandse deelnemers van een georganiseerde fietstocht door Nederland. Allemaal betaalden ze met een Euro en allemaal moesten ze geld terug. Al lang en breed op weg in de richting Benschop hoorde ik nog het boze getoeter van wachtende auto’s die pont ook wel eens af wilden.

Ik kan het allemaal niet kwijt op die moderne Strava. En neem me daarom voor om het maar gewoon bij die oude BIC versie te houden.

Een ouwe genieter

10Shares