13Shares

Harstikke gek word ik ervan.
Honderd keer per dag weer inloggen op de site,
reikhalzend zoekend naar het stukkie.
Weer niks.
Al bij de start voelde ik het.. goeie benen!.
Makkelijk volgend, mijn aard verloochenend door ook af en toe mee te draaien, rijd ik mee.
En dan gebeurt het, eigenlijk zonder het zelf in de gaten te hebben.
Ik demarreer!!!
Als ik even later omkijk zie ik dat ik los ben.
Vol euvar..ufa.. trots rijd ik door, vechtend tegen de keiharde wind.
Na een paar honderd meter rijden ze me weer voorbij.
Een kilometer of tien verder, na een scherpe bocht, weer zo’n raar gevoel.
Een paar flinke trappen, en weer zit ik los.
Wat een prachtig heerlijk bedwelmend gevoel is dat.
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.
Het is nog lekkerder dan kla… nee dat mag ik niet opschrijven.
Niet veel verder zitten ze weer in mijn wiel, de plakkers.
Langzamerhand komt de meet in zicht.
Ik besluit nog een keer een ultieme poging te wagen.
Warempel, voor het eerst van mijn leven kom ik, los van de anderen, als eerste juichend over de streep, met vlak daarachter twee anderen.
Wat een prachtige overwinning…vind ik.
Daar zal op de site wel een flink stukkie over geschreven worden, twee keer demarreren en nog winnen ook!
Maar tot op heden niks, nada, njente, notting.
Balen..balen, kan ik eindelijk een keer opgehemeld worden, gebeurd er helemaal niets.
Eigenlijk had ik er diep in mijn hart al een heel klein beetje rekening mee gehouden toen ik, nadat ik over de streep was gekomen, al die wat meewarig kijkende medeleden zag staan en ze wat dingen hoorde mompelen als: dat hoort toch niet..asociaal..niet collegiaal..stumper,
“Het was een Trio tijdrit hoor”!!

Een teleurgestelde senior

Abonneer je op onze updates en ontvang regelmatig tips over La Marmotte, er komen nog tal van zinnige zaken aan de orde die je niet mag missen. Vul hieronder je naam en e-mailadres in en je ontvangt daarnaast ook direct het e-book “Marmotte van A tot Z”.

13Shares