283Shares

Frank Nijssen, trotse vader van Marmotte 2016 winnaar Kenny Nijssen stuurde ons dit verhaal:

Kenny toen 13 jaar ging met mij mee op vakantie. Ik ging ook nog de Marmotte rijden. We stonden op de camping onderaan de Alpe d’ Huez. Ik zei tegen hem rond 14 uur kom ik denk ik wel langs ( want hij kon niet mee je mag pas v/a 18 jaar mee doen) Ik had andere campinggasten gevraagd om op hem passen.

Om 12 uur is hij op een stoeltje langs de weg gaan zitten. Ik reed boven verwachting goed en kwam rond 13 uur al voorbij 104 riep hij, hij had ze allemaal geteld. Helaas stond ik op de Alpe helemaal geparkeerd (was veel te hard van start gegaan als nr 4000+ ) en kwam rond de 200ste plek boven.

“Ik reed boven verwachting goed en kwam rond 13 uur al voorbij. 104 riep hij, hij had ze allemaal geteld.”

Kenny Nijssen met Boogert

Kenny Nijssen met Michael Boogerd

De Droom

Maar Kenny was vanaf dat moment gegrepen door de Marmotte. Met hem toen afgesproken als je 18 bent gaan we samen. In de loop der jaren bleek dat hij over goede klimmers benen beschikte. Op zijn 18de dus weer naar Frankrijk om de Marmotte te rijden helaas hadden we een hoog startnummer, dus stonden een paar startvakken naar achteren. We vonden Peter een hardrijder uit Volendam ook bereid om samen met mij Kenny naar voren te rijden. Dit lukte vrij goed v/a het vertrek meteen vol gas en zowaar aan de voet van de eerste klim Kenny vooraan af kunnen zetten. Kenny eindigde goed voorin en nam zich voor deze koers ooit te winnen. Kenny wist ook vanaf dat moment dat je er een hoop voor moest doen en vooral moet laten omdat voor elkaar te krijgen.

Na zijn studie vertrok hij dan ook op avontuur naar Frankrijk en ging daar in zijn ééntje wonen om zijn droom als renner waar te maken en om ook die Marmotte te winnen. Met up en downs vallen en vooral weer opstaan en op karakter steeds een stapje verder. Wat volgde voor de Marmotte was een steeds betere voorbereiding en geloof in zich zelf dat het eens moest lukken. Wat we ook zagen is dat de eerste tien renners onderweg persoonlijke verzorgers hadden en hij het in zijn ééntje moest doen. Dus besloten we: als jij de Marmotte rijdt ben ik er ook om de verzorging onderweg te doen. Wat in 2014 resulteerde in een 6e plaats en in 2015 tweede. Die tweede plaats was een teleurstelling voor hem, want winnaar Italiaan Sala reed al ruim 100km voor de finish weg. Nooit gedacht dat hij dat vol zou houden, maar helaas. Deze les was de laatste die hij nodig want dat liet hij niet meer gebeuren.

La Marmotte 2016: nu moet het gebeuren

Dit jaar was Kenny al anderhalve week van tevoren op de camping met zijn tentje gaan staan om zich goed voor te bereiden voor de Marmotte, en ook de deelnemerslijst goed door te nemen om zo de kanshebbers goed in zich op te nemen. Nu moest het gebeuren. De voorbereiding was goed gegaan en de week ervoor had hij nog La Vaujany gewonnen (een vergelijkbare koers als de Marmotte). De wedstrijd verliep zoals hij verwachtte, hij zorgde dat er niemand vroeg weg zou rijden. En reed zelf een paar keer de gaten dicht naar renners die het probeerde. Ook Sala de winnaar van vorig jaar probeerde het enkele malen. Maar het lukte Kenny steeds om hem weer te achterhalen. Uiteindelijk bleven ze met drie man over om aan de Alpe d’ Huez te beginnen. De Fransman Willian Turnes moest er na 2 kilometer af. Halverwege begon Sala te kraken en moest lossen. Voor Kenny was het nu alles of niets. Hij mocht nu niet meer stilvallen. Dat gebeurde ook niet. Sala kreeg nog bijna 4 minuten aan zijn koersbroek. Ik stond inmiddels aan de finish met een brok in mijn keel hem op te wachten,  want ik wist wat hij hier allemaal voor gedaan heeft en vooral gelaten heeft om deze droom uit te laten komen.

283Shares